Naar Alaska

Woensdag 6 juli, bijna 4 weken onderweg. We merken dat we wat overladen zijn geraakt met indrukken. We zijn moe, gelukkig blijven we twee dagen in Dawson City, ‘The Famous Goldrush Town’ in het noorden van Yukon. We missen helaas de trek van de King Salmon op een paar dagen. Ze zijn onderweg maar pas bij Eagle, 150 km stroomafwaarts.

De laatste week heeft onze reis vooral in het teken van de Goldrush gestaan. Vanuit Whitehorse iets terug naar het zuiden, naar Skagway. Hier passeerden we voor het eerst de grens met Alaska, dat kostte ons onze fruit en groente voorraad. We hadden er even niet aan gedacht dat de Amerikanen hun grens hermetisch af willen sluiten voor vreemde invloeden, in dit geval ‘bugs’ die met vers fruit binnen kunnen komen. Lijkt mij een wat nutteloze poging bij een zo hecht verweven grensgebied als het zuiden van Alaska en Canada. Temeer daar we later zagen dat er een behoorlijke hoeveelheid sinaasappelsschillen in de afvalzak zat, die ongemoeid was gelaten. Maar hopen dat we daar geen bugs mee hebben ingevoerd.

Skagway is een soort Volendam, waar per dag 2 tot 6 Cruiseschepen afmeren met ca 1500 koopgrage souvenirjagers per schip. Een gezellige drukte, die de lokale economie goed doet. ’s Avonds keert de rust dan weer. Ik ben met Josh, een Amerikaan uit Seattle, naar een nabij gelegen bergmeer gelopen. In een 6 uur naar 1130 m hoogte en weer terug, in de regen. En boven dicht bij het vriespunt. Het kostte me drie dagen spierpijn. Josh runt een paintball bedrijfje, dat helemaal draait op cruise schip passagiers en ook bemanning. Hij vertelde me dat Skagway de rijkste gemeente is van Alaska, met dank aan de Cruises...

Dan zondagmorgen om 6.30, dus 4.30 op, met ferry naar Haines, toch nog een stukje van de beroemde ‘Inside Passage’, de snelweg over zee langs de kust naar Alaska. Vandaar over de Haines Highway, ook weer schitterend gelegen, woeste rivierdelta, dan over een desolaat berglandschap naar Lake Kluane. Het nabijgelegen Kluane National Park omvat een gletscher gebied dat rond 1880 voor het eerst door ‘Europeanen’ is ontdenkt. First Nations (de Canadese Aborigionals) leven hier al duizenden jaren, maar voor het eerst zijn hun verhalen ook opgeschreven, en begint dus hun ‘geschiedenis’. Bizar je te realiseren dat hier dus gebieden zijn waar tot ruim honderd jaar geleden nog geen westerling voet had gezet.

Een schitterende Campsite aan het Kluane Lake en vandaar naar Tok, weer in Alaska. Het was ‘the 4th of July’ dus ’s avonds life Music in de kantine. Tegen onze verwachting in, om eerlijk te zijn, was de country music Alaskan Style, door de locale corrifee, erg leuk. We hebben er zelfs en CD van gekocht. De opmerking dat er cent belasting over betaalt wordt omdat Tok als plaats geen gekozen bestuur heeft en dus geen ‘municipal’ en ‘State-tax’ hoeft te betalen zal ons wel over de streep hebben getrokken. Mooi voorbeeld van hoe veel Amerikanen in deze ‘frontier state tegen de overheid aankijken.

Vanuit Tok draaien we richting Chicken (jawel geen grap) de ‘Top of the World Highway’ op. Absoluut ‘Top ’wat betreft uitzicht en natuur. Zeker geen ‘Top’ kwa wegdek. Hele stukken onverhard met kuilen, gaten en stof. In Dawson City hoorden we dat de weg het hele vorig jaar gesloten was, hele stukken waren door regenval weggeslagen. Mazzel dus dat hij weer open is.

Vandaag een boottocht over de Yukon en ondergedompeld in de ‘first nations’ geschiedenis en cultuur. Na 25 jaar onderhandelen zijn in 1997 de land claims van de Han-stam erkend door de Canadese overheid. Sindsdien is er een proces van herbeleving en herontwikkeling van de Han cultuur op gang gekomen. Hopelijk op tijd, er zijn nog maar twee echt ‘native speakers’ van de Han taal, die overigens nu wel weer op school onderwezen wordt.

Het is toch wel een lang stuk geworden, terwijl ik het juist kort wilde houden. Geeft aan hoeveel we meemaken in nog geen week. We zullen thuis nog wel even nastuiteren, voordat we alles hebben verwerkt denk ik. En nog twee weken te gaan…..